محققان یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی جدید از ماده فعال یک گیاه دارویی که در سراسر آسیای جنوب شرقی مورد استفاده قرار می گیرد، ساخته اند. ترکیب جدید سیستم ایمنی ذاتی را مانند کورتیکواستروئیدهای مورد استفاده فعلی سرکوب نمی کند و راه را برای درمان های جایگزین برای COVID-19 و بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید و بیماری کرون باز می کند.
هنگامی که SARS-CoV-2 برای اولین بار ظهور کرد، درمان با کورتیکواستروئید برای درمان وضعیت خطرناکی که به عنوان “طوفان سیتوکین” شناخته می شود، زود آغاز شد، انتشار کنترل نشده نشانگرهای پیش التهابی که زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به شدت به عفونت واکنش نشان دهد. با این حال، الف بررسی بعدی و متاآنالیز دریافتند که تجویز کورتیکواستروئیدها به بیماران مبتلا به کووید-19 خفیف – کسانی که به اکسیژن نیاز ندارند – بیشتر از اینکه مفید باشد، ضرر دارد. به نظر می رسد استروئیدهایی که در اوایل بیماری تجویز می شوند، ایمنی ذاتی فرد را تضعیف می کنند، این مصونیت زمانی ایجاد می شود که بدن برای اولین بار با یک عامل بیماری زا مواجه می شود.
با این وجود، داروهای ضد التهابی همچنان یک درمان ارزشمند برای موارد متوسط تا شدید عفونت COVID-19 هستند. بنابراین تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه پولیتکنیکا د والنسیا (UPV) در اسپانیا به دنبال یافتن یک ترکیب ضد التهابی است که می تواند طوفان سیتوکین را کنترل کند و در عین حال توانایی سیستم ایمنی ذاتی را برای پاسخ به عفونت های ویروسی، باکتریایی یا انگلی ساده حفظ کند.
برای انجام این کار، محققان به طبیعت روی آوردند. آنها آندروگرافولید، ماده فعال موجود در آن را انتخاب کردند Andrographis paniculata گیاهی بومی هند، سریلانکا و سایر مناطق جنوب شرقی آسیا است که به دلیل خواص ضدالتهابی آن به طور گسترده به عنوان یک داروی سنتی استفاده می شود. مطالعات نشان می‌دهد که آندروگرافولید می‌تواند واسطه‌های التهابی را کاهش دهد مبتلایان به آسم و این، بر خلاف کورتیکواستروئیدها، بر استخوان یا ماهیچه تأثیر منفی نمی گذارد.
از andrographolide، محققان 14-deoxy-12 (R,S)-sulfo-andrographolide یا AG5 را سنتز کردند. از نظر درمانی، تصور می شد که مشتق سولفون مزایای قابل توجهی از جمله افزایش فعالیت ضد التهابی و بهبود فارماکوکینتیک، نحوه جذب، توزیع، متابولیسم و دفع دارو توسط بدن را ارائه می دهد.
فعالیت ضد التهابی AG5 در لاروهای گورخرماهی آلوده به ویروس مورد آزمایش قرار گرفت. هنگام درمان با AG5، لاروهای آلوده به طور قابل توجهی بیان اینترلوکین 6 (IL-6) را کاهش دادند، سیتوکین تولید شده در محل التهاب، و تعداد نوتروفیل ها، گلبول های سفید خون که اولین خط دفاعی سیستم ایمنی هستند کاهش یافت. محققان خاطرنشان کردند که AG5 با کاهش فعالیت کاسپاز-1 عمل می کند که منجر به پردازش و آزادسازی سایتوکاین های پیش التهابی مربوطه می شود.
هنگامی که سلول های دندریتیک، مرکزی برای شروع و شکل دادن به ماهیت پاسخ های ایمنی، تا حدی از طریق ترشح سیتوکین، با لیپوپلی ساکارید (LPS)، جایگزین عفونت های باکتریایی، تحریک شدند، AG5 به طور قابل توجهی سیتوکین های مختلف را در مقایسه با دگزامتازون، یک کورتیکواستروئید رایج، کاهش داد. انجام داد. هنگامی که یک تقلید ویروسی استفاده شد، AG5 فقط سطوح IL-1بتا را کاهش داد، در حالی که دگزامتازون به طور قابل توجهی تمام سایتوکین ها را کاهش داد. این یافته ها نشان می دهد که AG5 در مقایسه با دگزامتازون حالت متفاوتی از تعدیل ایمنی دارد و پاسخ ایمنی اولیه را به طور کامل سرکوب نمی کند.
در مدل‌های موش آسیب ریه ناشی از لیپوپلی‌ساکارید (LPS)، AG5 پاسخ التهابی را به حداقل رساند و سطح سیتوکین‌های پیش التهابی را کاهش داد. سطوح بیان mRNA پایین‌تر سیتوکین‌های پیش التهابی در ریه‌های موش‌های آلوده به SARS-CoV-2 تحت درمان با AG5 شناسایی شد. علاوه بر این، موش‌های تحت درمان با AG5 نسبت به موش‌های کنترل کاهش درصد ناحیه ریه مبتلا به ضایعات را نشان دادند.
AG5 در حداکثر دوز قابل تحمل اثرات سمی در حیوانات (موش، موش صحرایی، خرگوش) ایجاد نکرد و هیچ تغییر آشکاری در پارامترهای هماتولوژیکی یا بیوشیمیایی وجود نداشت. ارزیابی پاتولوژیک پس از مرگ نمونه‌های بافتی از همه حیوانات هیچ آسیبی را نشان نداد.
محققان می گویند که AG5 علاوه بر درمان COVID-19، کاربردهای بالقوه زیادی دارد، از جمله درمان بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون، التهاب ریه و بیماری کبد چرب. در سال 2024، انتظار می‌رود که درخواستی برای یک کارآزمایی بالینی به آژانس اسپانیایی داروها و تجهیزات پزشکی (AEMPS) ارسال شود تا ایمنی و اثربخشی AG5 در بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب تأیید شود.
این مطالعه در مجله منتشر شد زیست پزشکی و دارودرمانی.
منبع: UPV
