وبلاگ

یک وکیل مستقر در هوبارت در اواسط دهه 1800، علیرغم کمک های محدود به دانش علمی، به عنوان “بهترین محقق مستعمره” شهرت پیدا کرد.

مورتون آلپورت با به دست آوردن بقایای بومیان تاسمانی و ببرهای تاسمانی، که به نام تیلاسین نیز شناخته می شوند، و فرستادن آنها به کلکسیونرها در اروپا – به ویژه درخواست تمجیدهای علمی در ازای آن، به موقعیت خود دست یافت.

این در چارچوب نسل کشی بومیان تاسمانی و آزار و اذیت بومیان تاسمانی رخ داد تیلاسین که در نهایت منجر به انقراض آن شد.

تحقیقات جدید جک اشبی، دستیار رئیس موزه جانورشناسی دانشگاه در کمبریج، بر اساس رونوشت نامه هایی است که آلپورت برای خبرنگاران در استرالیا و اروپا ارسال کرده است. منتشر شده است در آرشیو تاریخ طبیعی.

تحقیقات او نشان می دهد که چگونه هزینه های انسانی و زیست محیطی پروژه استعماری با شیوه های طبیعی در هم تنیده شده است تاریخ.

اشبی پانزده ماه را صرف تحقیق در مورد تاریخ استعماری مجموعه‌های پستانداران استرالیایی در کمبریج و سایر موزه‌ها کرد. موزه جانورشناسی دانشگاه کمبریج یکی از بهترین مجموعه های حفظ شده از پوست های تیلاسین نمادین جهان را در خود جای داده است.

اشبی گفت: «شهرک نشینان اولیه بریتانیا هم تیلاسین ها و هم بومیان تاسمانی را به عنوان مانعی در برابر توسعه استعماری می دیدند – و پاسخ خشونت نهادینه شده با هدف برنامه ریزی شده برای ریشه کن کردن هر دو بود.

اشبی در فرآیند خواندن نامه‌های مورتون آلپورت، که عمدتاً در کتابخانه دولتی تاسمانی نگهداری می‌شد، دریافت که آلپورت خود را صادرکننده اصلی بقایای بومیان تاسمانی به اروپا معرفی می‌کند. آلپورت هیچ یک از این اجساد را به دانشگاه کمبریج نفرستاد.

آلپورت در مجموع پنج اسکلت بومیان تاسمانی را به اروپا فرستاد و با افتخار خود را به عنوان پرکارترین فروشنده بقایای انسان تاسمانی معرفی کرد. او در نامه هایش به صراحت گفته بود که سرقت قبر را خودش هدایت کرده است. بقایای انسانی فرستاده شده توسط آلپورت به بریتانیا دیگر در مجموعه های بریتانیا نیست – آنها یا در طی جنگ جهانی دوم در اثر بمباران نابود شدند یا از آن زمان به تاسمانی بازگردانده شدند.

اشبی گفت: «نامه‌های آلپورت نشان می‌دهد که او سرمایه‌گذاری زیادی برای توسعه شهرت علمی خود – به‌ویژه برای کسب شهرت از مجامع علمی – با تهیه بقایای انسان و حیوان از تاسمانی به‌صورت پیش‌فرض و نه از طریق تلاش‌های علمی خود انجام داده است.»

تحقیقات اشبی نشان می دهد که با کاهش جمعیت تیلاسین ها و بومیان تاسمانی، تقاضا برای بقایای آنها در موزه ها و مجموعه های خصوصی افزایش یافته است. مورتون آلپورت در تلاش است تا این تقاضا را برآورده کند.

بهره‌برداری‌های آلپورت شامل به دست آوردن بقایای یک مرد بومی به نام ویلیام لن بود که به عنوان یک “نمونه جایزه” در نظر گرفته می‌شد، زیرا استعمارگران معتقد بودند که او آخرین تاسمانیایی است که در سال 1869 درگذشت. – بعد از نبش قبر – بعد از دفن او تا آلپورت بتواند آن را به موزه اضافه کند مجموعه در هوبارت

رویدادهای مربوط به مرگ لن در سال‌های اخیر در کانون بحث‌های زیادی در تاسمانی بوده است و در ماه اوت امسال توافق شد که مجسمه نخست وزیر ایالت ویلیام کروتر – که در مثله کردن جسد لن نیز نقش داشت – از مرکز شهر هوبارت برداشته شود. . اما تاکنون نقش آلپورت کمی مورد بررسی قرار گرفته است.

اشبی می‌گوید: «به طرز فجیعی، علی‌رغم خشونت‌هایی که توسط دولت علیه تیلاسین‌ها و بومیان تاسمانی انجام شد، هر دو توسط استعمارگران به‌عنوان مقصر آنچه برایشان اتفاق افتاد – که نمی‌توانستند در دنیای «مدرن» کنار بیایند، معرفی کردند.

مجموعه تیلاسین‌های دانشگاه کمبریج که توسط مورتون آلپورت در سال‌های 1869 و 1871 ارسال شد، بزرگ‌ترین مجموعه از گونه‌های موجود در بریتانیا را نشان می‌دهد که از یک فرد منشا گرفته‌اند.

تیلاسین ها بزرگترین شکارچیان کیسه دار در زمان های اخیر بودند. در سال 1830، مهاجران بریتانیایی در تاسمانی اولین جوایز را ایجاد کردند و خشونت را علیه اولین مردم تاسمانی و تیلاسین ها تشویق کردند. آخرین تیلاسین شناخته شده در سال 1936 درگذشت.

اشبی گفت: «نمونه‌هایی مانند تیلاسین‌های موجود در مجموعه ما قدرت فوق‌العاده‌ای در اجازه دادن به موزه‌ها برای ارتباط مردم با این تاریخ دارند.

او افزود: «اگرچه آلپورت هیچ بقایای انسانی را به کمبریج نفرستاد، اما من دیگر نمی‌توانم به این پوست‌های تیلاسین نگاه کنم، بدون اینکه به تاریخ بشری مربوط به آن‌ها فکر کنم. این نشان می دهد که چگونه الگوهای تاریخ طبیعی فقط داده های علمی نیستند – آنها همچنین لحظات مهمی را در آن منعکس می کنند تاریخ بشرکه بیشتر آن به طرز غم انگیزی خشونت آمیز بود.”

پروفسور ربکا کیلنر، رئیس دپارتمان جانورشناسی دانشگاه، گفت: «ما مجموعه قابل توجهی از حیوانات در موزه خود داریم. ما مدت‌هاست که درک کرده‌ایم که تاریخ طبیعی آن‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا در مورد جهان طبیعی و نحوه حفظ آن بیشتر درک کنیم. حالا متوجه شوید که تاریخ اجتماعی پشت مجموعه های ما به همان اندازه مهم است.”

وی افزود: درک چرایی و چگونگی برداشت حیوانات، از جمله انگیزه‌های سیاسی و اجتماعی اساسی، کلید درک و رفع برخی از نابرابری‌های اجتماعی است که امروزه وجود دارد.

یک منبع وب جدید که داستان های پشت مجموعه ها را به اشتراک می گذارد، امروز راه اندازی شد. این اثر بخشی از تحقیقات موزه دانشگاه کمبریج در مورد میراث امپراتوری و برده داری است.