محققانی که انسولین خوراکی تولید کرده‌اند که نشان داده شده است در کاهش قند خون و جلوگیری از افت قند خون در موش‌ها، موش‌ها و بابون‌ها موثر است، آماده هستند تا در سال 2025 داروی خود را روی انسان آزمایش کنند. چند سال.
نیو اطلس بسیاری از مطالعات مربوط به انسولین خوراکی را پوشش داد توسعه برای تست در هر دو یک حیوان و شخص آزمایش های. این قابل درک است که دانشمندان و محققان در توسعه انسولین خوراکی سرمایه گذاری می کنند، با توجه به اینکه در سال 2021537 میلیون بزرگسال در سراسر جهان با دیابت زندگی می‌کردند – این یک از هر 10 نفر است – و انتظار می‌رود این تعداد تا سال 2030 به 643 میلیون نفر افزایش یابد.
اکنون محققان دانشگاه UiT دانشگاه قطب شمال نروژ در حال همکاری با محققان دانشگاه سیدنی برای تولید انسولین خوراکی هستند که قبلاً اثربخشی خود را در مدل‌های حیوانی ثابت کرده است و قرار است تا سال 2025 به آزمایش‌های بالینی بر روی انسان وارد شود.
پیتر مک کورت، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «این روش مصرف انسولین دقیق‌تر است، زیرا انسولین را به سرعت به مناطقی از بدن می‌رساند که بیشتر به آن نیاز دارند». هنگامی که انسولین را با سرنگ مصرف می کنید، در سراسر بدن پخش می شود، جایی که می تواند عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کند.
بیماران دیابتی که از انسولین تزریقی یا تزریق مداوم انسولین از طریق پمپ استفاده می کنند، این کار را برای حفظ کنترل دقیق قند خون (گلیسمی) انجام می دهند و در نتیجه احتمال عوارض طولانی مدت مانند بیماری های قلبی عروقی یا بیماری های کلیوی، عصبی و چشمی را کاهش می دهند. اما آنها همچنین نیاز به نظارت بر عوارض جانبی حاد مانند هیپر (بالا) و هیپوگلیسمی (قند خون پایین) دارند که هر دو خطرات سلامتی قابل توجهی دارند.
محققان قبلا دریافته بودند که رساندن دارو به کبد با استفاده از نانوحامل ها امکان پذیر است. در افراد سالم، کبد جایی است که بیشتر انسولین ترشح شده از پانکراس در آن عمل می کند. اما سیستم تحویل آنها باید قادر به زنده ماندن در شرایط سخت اسیدیته بالای معده و عملکرد آنزیم های گوارشی است که می تواند داروها را بی اثر کند.
مک کورت گفت: «ما پوششی ایجاد کردیم که از تجزیه انسولین توسط اسید معده و آنزیم‌های گوارشی در مسیر عبور از دستگاه گوارش محافظت می‌کند و آن را تا رسیدن به مقصد خود، یعنی کبد، ایمن نگه می‌دارد.
پوشش حساس به pH و آنزیم محققین، کوپلیمری از کیتوزان و گلوکز، روی انسولین متصل به سولفید نقره (Ag) پوشانده شد.2S) نقاط کوانتومی. این پوشش در کبد توسط آنزیم‌هایی شکسته می‌شود که تنها زمانی فعال می‌شوند که قند خون بالا باشد و انسولین آزاد می‌شود تا گلوکز در کبد، ماهیچه‌ها و چربی ذخیره شود تا بتوان از آن به عنوان منبع انرژی استفاده کرد و آن را از بدن خارج کرد. خون.
نیکلاس هانت، نویسنده اصلی و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: «این بدان معناست که وقتی قند خون بالا است، انسولین به سرعت آزاد می شود و مهمتر از آن، وقتی قند خون پایین است، انسولین ترشح نمی شود.
محققان انسولین خوراکی جدید خود را روی نماتدها آزمایش کردند.سی الگانسموش ها و موش ها، قبل از رفتن به سراغ بابون ها، که ترجیح می دهند انسولین خود را با شکلات مصرف کنند.
برای خوش طعم کردن انسولین خوراکی، ما آن را در شکلات بدون قند اضافه کردیم. هانت گفت: این رویکرد به خوبی مورد استقبال قرار گرفت.
محققان از انسولین خوراکی خود روی 20 بابون سالم و غیر دیابتی استفاده کردند. درمان با پنج واحد بین المللی (IU)/kg و 10 IU/kg انسولین خوراکی به ترتیب منجر به کاهش 10% و 13% در گلوکز خون شد که اثرات آن بین 15 تا 30 دقیقه مشاهده شد. هیپوگلیسمی در هیچ بابونی رخ نداد. اگرچه بابون‌ها دیابتی نبودند، اما محققان دریافتند که موش‌ها و موش‌هایی که هم چنین بودند، پس از مصرف دارو، هیچ رویداد کاهش قند خون را تجربه نکردند.
محققان می گویند علاوه بر کاربردی تر و راحت تر برای بیماران – بدون تزریق، محتاطانه تر، بدون نیاز به یخچال – روش عمل داروی آنها بیشتر شبیه عملکرد انسولین در افراد سالم است.
هانت می‌گوید: «وقتی انسولین را با سرنگ زیر پوست تزریق می‌کنید، مقدار بسیار بیشتری از آن به بافت ماهیچه‌ای و چربی می‌رود که معمولاً در صورت آزاد شدن از پانکراس اتفاق می‌افتد که می‌تواند منجر به ذخیره‌سازی چربی شود.» همچنین می تواند منجر به هیپوگلیسمی شود که به طور بالقوه می تواند برای افراد مبتلا به دیابت خطرناک باشد.
تنها چیزی که باقی می ماند این است که محققان انسولین خوراکی خود را روی انسان آزمایش کنند.
هانت گفت: «آزمایش های انسانی در سال 2025 به رهبری شرکت اسپین آف Endo Axiom Pty Ltd آغاز خواهد شد. کارآزمایی‌های بالینی در سه مرحله انجام می‌شوند. در مرحله اول کارآزمایی، ایمنی انسولین خوراکی را بررسی خواهیم کرد و به طور انتقادی بروز هیپوگلیسمی را در بیماران سالم و بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بررسی خواهیم کرد. تیم ما بسیار هیجان‌زده است که ببیند آیا می‌توانیم نتایج گمشده هیپوگلیسمی را که در بابون‌ها مشاهده می‌شود، تکرار کنیم. انسان‌ها، زیرا این یک گام بزرگ به جلو خواهد بود. آزمایش‌ها از الزامات کیفی دقیق پیروی می‌کنند و باید با همکاری پزشکان انجام شوند تا اطمینان حاصل شود که برای آزمودنی‌ها ایمن هستند. پس از این مرحله اول، می دانیم که در انسان بی خطر است و بررسی خواهیم کرد که چگونه می تواند جایگزین تزریق در بیماران دیابتی در آزمایشات فاز 2 شود.
محققان امیدوارند که انسولین خوراکی آنها در دو تا سه سال آینده برای استفاده در دسترس باشد.
این مطالعه در مجله منتشر شد فناوری نانو طبیعی.
