بر اساس تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روانشناسی آمریکا، کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری به شدت استرس، مضطرب یا افسرده هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سلامت روان و مشکلات رفتاری در دوران کودکی و نوجوانی خود باشند.
دکتر ایرنه تونگ، نویسنده این مطالعه، از دانشگاه ایالتی کال، دومینگوئز هیلز، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که استرس روانشناختی در دوران بارداری تأثیر کوچک اما ثابتی بر خطر رفتارهای پرخاشگرانه، بازدارنده و تکانشی در کودکان دارد». این یافته‌ها به شواهدی اضافه می‌کنند که ارائه مراقبت‌های بهداشت روانی و حمایت گسترده در دوران بارداری ممکن است گامی حیاتی در پیشگیری از مشکلات رفتاری دوران کودکی باشد.»
تونگ و همکارانش داده های 55 مطالعه را با بیش از 45000 شرکت کننده تجزیه و تحلیل کردند. تمام مطالعات پریشانی روانی زنان در دوران بارداری (از جمله استرس، افسردگی یا اضطراب) را اندازه‌گیری کردند و سپس «رفتارهای بیرونی‌ساز» فرزندانشان را اندازه‌گیری کردند – نشانه‌های سلامت روانی که به بیرون هدایت می‌شوند، مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی یا پرخاشگری.
به طور کلی، محققان دریافتند زنانی که در دوران بارداری اضطراب، افسردگی یا استرس بیشتری گزارش کرده‌اند، احتمال بیشتری دارد که کودکانی با علائم ADHD بیشتری داشته باشند یا آن‌طور که والدین یا معلمان گزارش کرده‌اند، مشکلات بیشتری در رفتارهای پرخاشگرانه یا خصمانه نشان می‌دهند.
این تحقیق در مجله Psychological Bulletin منتشر شده است.
تحقیقات مدت‌هاست که ارتباط بین سلامت روان مادر در دوران بارداری و رفتار بیرونی کودکان را نشان می‌دهد. با این حال، بسیاری از مطالعات قبلی اثرات استرس، اضطراب یا افسردگی در دوران بارداری را از اثرات استرس روانی والدین پس از تولد کودک متمایز نکرده اند.
در مطالعه حاضر، محققان تنها مطالعاتی را وارد کردند که در آن پریشانی روانی مادران در دوران بارداری و بعد از آن اندازه‌گیری شد. آنها دریافتند که حتی پس از کنترل پریشانی روانشناختی بعدی (پس از زایمان)، پریشانی در دوران بارداری به ویژه خطر مشکلات بیرونی را در کودکان افزایش می دهد.
این تاثیر صرف نظر از اینکه بچه ها پسر باشند یا دختر باقی می ماند. و این در مورد کودکان در دوران شیرخوارگی (2-5 سال)، دوران کودکی میانی (6-12) و نوجوانی (13-18) صادق است، اگرچه این تأثیر در دوران نوزادی قوی ترین است.
به گفته محققان، یافته‌ها با نظریه‌هایی که نشان می‌دهند قرار گرفتن در معرض هورمون‌های استرس در رحم می‌تواند بر رشد مغز کودکان تأثیر بگذارد، مطابقت دارد.
به گفته تانگ، تحقیقات آینده باید بر افزایش تنوع تمرکز کند تا متغیرهای فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی که بر استرس دوران بارداری تأثیر می‌گذارند و مداخلات مؤثری را توسعه دهند، درک کنند.
«بیشتر تحقیقات موجود بر روی نمونه‌های سفیدپوست، طبقه متوسط و با تحصیلات عالی متمرکز شده‌اند. اما تجربیات نژادپرستی، نابرابری‌های اقتصادی و عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی از عواملی هستند که به استرس در دوران بارداری کمک می‌کنند. او گفت که درک اینکه چگونه پریشانی روانی در دوران بارداری بر خانواده‌های کم‌تأثیر می‌گذارد، کلید توسعه سیاست‌های عادلانه و مداخلات بهداشت عمومی است.»
او و همکارانش در حال حاضر در حال انجام دو مطالعه با تمرکز بر درک انواع حمایت ها و منابعی هستند که تاب آوری و بهبودی از استرس در دوران بارداری را ارتقا می دهند، به ویژه برای خانواده هایی که با نابرابری های بهداشتی روبرو هستند. هدف کمک به اطلاع رسانی مداخلات پیشگیرانه فراگیر فرهنگی در دوران بارداری برای حمایت از تاب آوری اولیه در سلامت روان و رفاه والدین و فرزندانشان است.
برای خبرنامه Daily Dose ثبت نام کنید و بهترین اخبار علمی صبحگاهی را از سراسر وب دریافت کنید که مستقیماً به صندوق ورودی شما تحویل داده می شود؟ به آسانی صبح یکشنبه است.
در حال پردازش…
موفق باشید! شما در لیست هستید.
اوه! خطایی روی داد و نتوانستیم اشتراک شما را پردازش کنیم. لطفا صفحه را مجددا بارگذاری کنید و دوباره تلاش کنید.
