وبلاگ

یک تحلیل جدید نشان می دهد که از آنجایی که پایان اکتبر گذشته به پایان می رسد، گرم ترین دوره ۱۲ ماهه تاریخ ثبت شده است.

این نقطه عطف جدیدترین مورد از مجموعه موارد فوق العاده در سال جاری است که نشان می دهد چقدر آلودگی کربنی کره زمین را گرم کرده است و چگونه این روند در حال شتاب است. همچنین تنها چند هفته قبل از نشست مذاکره‌کنندگان بین‌المللی برای بحث در مورد مسائل مربوط به دستیابی به هدف اصلی توافق‌نامه آب‌وهوای پاریس: محدود کردن گرمایش زمین به بیش از 1.5 درجه سانتی‌گراد (2.7 درجه فارنهایت) بالاتر از دمای قبل از صنعتی شدن، برگزار می‌شود.

سازمان غیرانتفاعی Climate Central داده‌های بین‌المللی را گردآوری کرد و تخمین زد که از نوامبر 2022 تا اکتبر 2023، دمای زمین 1.3 درجه سانتی‌گراد (2.3 درجه فارنهایت) بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن بوده است، که نشانه‌ای از این است که جهان چقدر به این هدف نزدیک است و شرایط آب و هوایی بدتر را تجربه می‌کند. تاثیرات تغییر

اندرو پرشینگ، معاون علمی مرکز آب و هوا، روز چهارشنبه در یک نشست مطبوعاتی گفت: «این گرمترین دمایی است که سیاره ما در حدود 125000 سال گذشته تجربه کرده است. او بعداً اضافه کرد که «این طبیعی نیست. اینها دماهایی هستند که نباید آنها را تجربه کنیم. ما آنها را فقط به این دلیل تجربه می کنیم که دی اکسید کربن زیادی وارد جو می کنیم.

علاوه بر رکورد 12 ماهه امسال، تیرماه امسال بود گرم ترین ماه ثبت شدهو این سپتامبر بود غیر طبیعی ترین ماه گرم، به این معنی که دمای آن بالاتر از میانگین بلند مدت بود. آخرین آن به قدری داغتر از داغترین سپتامبر قبلی بود که در پست اخیر در X (توئیتر سابق)، اقلیم شناس زیک هاسفادر آن را “موز کاملا شگفت انگیز“

اما پرشینگ در طول کنفرانس مطبوعاتی خاطرنشان کرد که مردم میانگین دمای جهانی را احساس نمی کنند. او گفت: «ما آب و هوای روزانه خود را تجربه می کنیم… این گونه است که تغییرات آب و هوا بر ما تأثیر می گذارد.

برای کمک به مردم برای درک این ارتباط، محققان Climate Central به اثر انگشت تغییرات آب و هوا در دمای روزانه در سراسر جهان نگاه کردند. آنها تخمین زدند که 5.8 میلیارد نفر حداقل 30 روز دمای بالاتر از حد متوسط ​​را تجربه کردند که به دلیل تغییرات آب و هوایی حداقل سه برابر بیشتر شده است. این تقریباً همه را در ژاپن، اندونزی، بنگلادش، مصر، اتیوپی، ایتالیا، فرانسه، برزیل، مکزیک و همه کشورهای حوزه کارائیب و آمریکای مرکزی شامل می‌شود.

محققان مرکز آب و هوا همچنین دریافتند که حدود 500 میلیون نفر در 200 شهر بزرگ حداقل پنج روز گرما را تجربه کردند که در رده 1 درصد درجه حرارت بالا برای هر شهر قرار دارند. در میان شهرهایی که حداقل یک میلیون نفر جمعیت داشتند، هیوستون با 22 روز متوالی بیشترین چنین روزهایی را داشت. نیواورلئان و دو شهر در اندونزی – جاکارتا و تنگرنگ – هر کدام 17 روز متوالی داشتند. احتمال هر یک از این رگه های گرما حداقل پنج برابر بیشتر از گرم شدن کره زمین است. در مجموع 144 شهر دوره هایی از دمای گرم را تجربه کردند که حداقل دو برابر بیشتر از تغییرات آب و هوایی بود.

مطالعات انتساب توسط دانشمندان دیگر نشان می دهد که امواج گرمایی که در تابستان امسال جنوب غرب و اروپا را گرفتار کرده است. بدون تغییرات اقلیمی “عملا غیر ممکن” است. به همین ترتیب، دمای تابستانی که در زمستان نیمکره جنوبی آمریکای جنوبی را تحت تاثیر قرار داده است به خاطر آن 100 برابر بیشتر احتمال داشت.

پرشینگ گفت: “کل هدف این علم انتساب ایجاد ارتباط بین آنچه مردم تجربه می کنند و تغییرات آب و هوایی است.” این تاثیرات تنها زمانی افزایش می‌یابد که ما به سوزاندن زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی ادامه دهیم.»

گرمای شدید تهدیدی جدی برای سلامتی انسان است، به ویژه در میان جوامع بسیار مسن، بسیار جوان و کم درآمد که ممکن است به تهویه مطبوع دسترسی نداشته باشند. اگرچه جمعیت کشورهای در حال توسعه بار بسیار بیشتری را از این شرایط احساس می کنند، حتی کشورهای ثروتمندی مانند ایالات متحده و بسیاری از کشورهای اروپایی امسال تأثیر آن را احساس کرده اند. جویس کیموتای از دپارتمان هواشناسی کنیا در این نشست گفت: در اروپا، “ما چیزی شبیه به گسترش امکانات بیمارستانی را از دوران کووید دیده ایم.” کیموتای در تجزیه و تحلیل Climate Central دخیل نبود، اما با تیم World Weather Attribution (WWA)، یک گروه بین‌المللی که روش مورد استفاده در گزارش را توسعه داد و کنفرانس مطبوعاتی را میزبانی کرد، روی انتساب کار کرد.

بیشتر گرمای استثنایی جهانی امسال به دلیل تغییرات اقلیمی است، اما افزایش بسیار کمی از رویداد ال نینو نیز وجود دارد. ال نینو یک چرخه آب و هوایی طبیعی است که به طور دوره ای گرمتر از آبهای معمولی در شرق اقیانوس آرام استوایی را شامل می شود. اقیانوس این گرما را در جو آزاد می کند، سیاره را گرم می کند و باعث ایجاد آبشاری از تغییرات در الگوهای گردش جو می شود. این به نوبه خود بر آب و هوای سراسر جهان تأثیر می گذارد.

این احتمال وجود دارد که سال 2023 گرم ترین سال تقویم رسمی تاریخ باشد و از سال 2016 (و 2020 که برخی آژانس های نظارت بر آب و هوا با سال 2016 مرتبط است) پیشی بگیرد. همچنین می تواند اولین سالی باشد که کل زمین بیش از 1.5 درجه سانتیگراد گرمتر از سطوح پیش از صنعتی شدن است. (تک ماه ها قبلاً از این مرز عبور کرده اند.) و انتظار می رود سال 2024 به همان اندازه گرم یا حتی گرمتر باشد زیرا ال نینو معمولاً در زمستان نیمکره شمالی به اوج خود می رسد و تأثیرات آن بر دمای جهانی آن اوج را چندین ماه به تاخیر می اندازد. پرشینگ گفت: ما به ثبت این رکوردها در سال آینده ادامه خواهیم داد.

حتی اگر سیاره در سال جاری یا سال آینده از این آستانه عبور کند، هنوز مدتی باقی است – هرچند به سرعت در حال کوچک شدن است – تا به هدف توافق پاریس برای رسیدن به میانگین دما در طی چندین سال به جای یک سال برسد. فریدریک اتو، رئیس مشترک WWA، دانشمند آب و هوا در مؤسسه گرانتام کالج لندن برای تغییرات آب و هوا و محیط زیست، طی کنفرانس مطبوعاتی تاکید کرد که رسیدن به هدف 1.5 درجه سانتیگراد از نظر فیزیکی قابل دستیابی است. او گفت که همه موانع اصلی یک موضوع اراده سیاسی است. اتو، که در تحلیل مرکزی اقلیم شرکت نداشت) و سایر سخنرانان گفتند که این یک نقطه مهم برای بیست و هشتمین کنفرانس آتی اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوا یا COP28 است که از 30 نوامبر برگزار می شود. تا 12 دسامبر در دبی.

کیموتای گفت: «آنچه واقعاً، واقعاً، واقعاً برای بحث در مورد این COP مهم خواهد بود، حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی است. “ما به وضوح می بینیم که با ادامه سوزاندن این سوخت های فسیلی، دما قطعاً به افزایش ادامه خواهد داد – و ما می بینیم که این تاثیرات همچنان شتاب می گیرد.”

اتو گفت اگر انتشار گازهای گلخانه ای را محدود نکنیم، سال 2023 “به زودی سال بسیار خوبی خواهد بود.” او افزود: «وقتی سوزاندن سوخت‌های فسیلی را متوقف کنیم، دمای جهانی از افزایش می‌افتد، به این معنی که امواج گرما بدتر نمی‌شوند، که «خبر واقعاً خوب» است.