وبلاگ

انسولین جدید را می توان با مصرف یک کپسول یا حتی بهتر از آن در یک تکه شکلات خورد.

در آنها نانوحامل های کوچکی پیدا می کنیم که انسولین در آنها محصور شده است. این ذرات 1/10000م پهنای موی انسان هستند و به قدری کوچک هستند که حتی در زیر میکروسکوپ معمولی نمی توانید آنها را ببینید.

این روش مصرف انسولین دقیق‌تر است زیرا انسولین را به سرعت به مناطقی از بدن می‌رساند که بیشتر به آن نیاز دارند. پروفسور پیتر مک کورت از دانشگاه قطب شمال نروژ UiT توضیح می دهد که وقتی انسولین را با یک سرنگ مصرف می کنید، در سراسر بدن پخش می شود، جایی که می تواند عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کند. او یکی از محققین این مطالعه است.

این تحقیق اخیرا در منتشر شده است فناوری نانو طبیعی.

به کبد تحویل داده می شود

محققان دانشگاه سیدنی و منطقه بهداشت محلی سیدنی، با همکاری UiT، سال ها پیش کشف کردند که می توان داروها را از طریق نانو حامل ها به کبد رساند. سپس این روش در استرالیا و اروپا توسعه یافت.

بسیاری از داروها را می توان به صورت خوراکی مصرف کرد، اما تا کنون افراد مجبور بودند انسولین را به بدن تزریق کنند. مک کورت توضیح می دهد که مشکل انسولین نانوحامل این است که در معده تجزیه می شود و بنابراین به جایی که در بدن نیاز است نمی رسد. این یک چالش بزرگ برای تولید داروی خوراکی دیابت است.

اما اکنون محققان این چالش را حل کرده اند.

مک کورت که زیست شناس کبد است، می گوید: ما پوششی ایجاد کردیم که از تجزیه انسولین توسط اسید معده و آنزیم های گوارشی در مسیر عبور از سیستم گوارش محافظت می کند و آن را تا رسیدن به مقصد خود، یعنی کبد، ایمن نگه می دارد.

سپس این پوشش توسط آنزیم‌هایی در کبد شکسته می‌شود که فقط زمانی فعال هستند که سطح قند خون بالا باشد و انسولین آزاد می‌کند، جایی که می‌تواند در کبد، ماهیچه‌ها و چربی برای حذف قند از خون عمل کند.

نیکلاس جی می گوید: «این بدان معناست که وقتی قند خون بالا است، انسولین به سرعت آزاد می شود و مهمتر از آن، وقتی قند خون پایین است، انسولین ترشح نمی شود. هانت از دانشگاه سیدنی که به همراه ویکتوریا کوگر این پروژه را رهبری می کنند.

او توضیح می دهد که این یک روش عملی تر و بیمار پسندتر برای مدیریت دیابت است، زیرا خطر بروز یک رویداد قند خون پایین، یعنی هیپوگلیسمی را تا حد زیادی کاهش می دهد و اجازه می دهد تا انسولین کنترل شده بسته به نیاز بیمار آزاد شود. تمام انسولین در یک تزریق آزاد می شود.

عوارض جانبی کمتر

روش جدید مشابه عملکرد انسولین در افراد سالم است. لوزالمعده انسولین تولید می کند که ابتدا از کبد عبور می کند، جایی که بیشتر آن جذب می شود و سطح قند خون را ثابت نگه می دارد. در روش جدید انسولین، نانوحامل انسولین را در کبد آزاد می‌کند، جایی که می‌تواند جذب شود یا وارد خون شود تا در سراسر بدن گردش کند.

زمانی که انسولین را با سرنگ زیر پوست تزریق می‌کنید، مقدار بسیار بیشتری از آن به بافت ماهیچه‌ای و چربی می‌رود که به طور معمول در صورت آزاد شدن از پانکراس اتفاق می‌افتد که می‌تواند منجر به ذخیره‌سازی چربی شود. همچنین می تواند منجر به هیپوگلیسمی شود که می تواند برای افراد مبتلا به دیابت خطرناک باشد.

با روش جدید، چنین عوارضی کمتر خواهد بود.

علاوه بر این، نیازی به سوزن زدن نیست و می توانید داروی لازم را با کمی احتیاط بیشتر مصرف کنید. همچنین این شکل از انسولین نباید در یخچال نگهداری شود.

روی بابون ها تست شده

انسولین خوراکی روی نماتدها، موش‌ها و موش‌ها آزمایش شده است. در نهایت، این دارو قبلاً روی بابون ها در مستعمره ملی بابون در استرالیا آزمایش شده است.

هانت می گوید: «برای خوش طعم کردن انسولین خوراکی، آن را در شکلات های بدون قند قرار دادیم، رویکردی که با استقبال خوبی مواجه شد.

او می گوید 20 بابون در این مطالعه شرکت کردند. وقتی دارو را دریافت کردند، قند خونشان پایین آمد.

بابون ها بابون های طبیعی و سالمی بودند، اما انسولین خوراکی روی موش ها و موش هایی که واقعاً دیابت داشتند نیز آزمایش شد. موش‌ها و موش‌ها هیچ موردی از قند خون پایین (هیپوگلیسمی)، افزایش وزن، یا تجمع کبد چرب در هنگام غلبه بر چالش‌های فعلی با انسولین‌های تزریقی و دیگر خوراکی نداشتند.

اکنون باقی مانده است که روش جدید را روی افراد آزمایش کنیم.

بعد از 2-3 سال آماده استفاده است

آزمایشات انسانی در سال 2025 به رهبری شرکت اسپین آف Endo Axiom Pty Ltd آغاز خواهد شد. آزمایشات بالینی در 3 مرحله انجام می شود. در مرحله اول کارآزمایی، ایمنی انسولین خوراکی را بررسی خواهیم کرد و به طور انتقادی بروز هیپوگلیسمی را در بیماران سالم و بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بررسی خواهیم کرد. تیم ما بسیار هیجان زده است که ببیند آیا می توانیم نتایج عدم وجود هیپوگلیسمی مشاهده شده را تکرار کنیم. در بابون در انسان، زیرا این یک گام بزرگ به جلو خواهد بود. هانت می‌گوید: «آزمایش‌ها از الزامات کیفی سخت‌گیرانه پیروی می‌کنند و باید با همکاری پزشکان انجام شوند تا از ایمن بودن آن‌ها برای افراد مورد آزمایش اطمینان حاصل شود.»

این محقق می‌گوید: «پس از این مرحله اول، می‌دانیم که این ماده در انسان بی‌خطر است و بررسی خواهیم کرد که چگونه می‌تواند جایگزین تزریق در بیماران دیابتی در آزمایش‌های فاز 2 شود».

محققان امیدوارند که این داروی جدید در 2 تا 3 سال آینده برای همه آماده شود.