یک مطالعه جدید نشان داد که افراد چاق که برای کاهش وزن تحت عمل جراحی چاقی قرار گرفتند، دو سال بعد توانایی شناختی پایداری داشتند و عملکرد اجرایی آنها بهبود یافت. اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما محققان یافته های خود را با توجه به ارتباط بین چاقی و زوال سریع شناختی یک پیروزی می دانند.
در 50 سال گذشته در سراسر جهان نرخ چاقی سه برابر شده است، ایجاد یک بحران بهداشت عمومی گسترده است. پیش بینی می شود تا سال 2030 نزدیک به 50 درصد از بزرگسالان ایالات متحده چاق باشند. همراه با مدیریت شرایط اولیه، چاقی با بیماری های همراه مختلف از جمله اختلال شناختی همراه است.
یک مطالعه جدید توسط محققان مؤسسه سیاست‌گذاری و نوآوری سلامت دانشگاه میشیگان، تأثیر جراحی چاقی را بر عملکرد شناختی افراد چاق بررسی می‌کند.
هشتاد و هفت شرکت کننده با میانگین سنی 46.8 سال مطالعه را تکمیل کردند. 73.6 درصد زن و 77.0 درصد سفیدپوست بودند. اندازه‌گیری‌های پایه شامل لیپیدهای ناشتا، HbA1c (معیار کنترل قند خون)، فشار خون، قد، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) انجام شد. ضریب هوشی، مهارت های تحصیلی در خواندن و ریاضی، هیجانات و اضطراب اندازه گیری شد. شناخت با استفاده از باتری شناختی جعبه ابزار مؤسسه ملی سلامت (NIH) (NIHTB-CB) ارزیابی شد که توجه، عملکرد اجرایی، حافظه اپیزودیک، حافظه کاری و سرعت پردازش را اندازه‌گیری می‌کند.
همه شرکت کنندگان دارای چاقی کلاس II (BMI از 35 تا کمتر از 40) یا کلاس III (BMI از 40 یا بالاتر) بودند. در ابتدا، میانگین BMI 46.4 کیلوگرم بر متر مربع بود227.6 درصد دیابت داشتند و 28.7 درصد دارو برای کاهش قند خون مصرف می کردند. برخی از شرکت کنندگان دارای عوارض دیابت مانند نوروپاتی و رتینوپاتی بودند. از 87 شرکت کننده، 77 نفر (5/88%) تحت عمل جراحی اسلیو معده و 10 نفر (5/11%) تحت عمل بای پس معده قرار گرفتند. نتیجه اولیه تغییر در نمره NIHTB-CB شرکت کننده دو سال پس از جراحی بود.
میانگین نمره NIHTB-CB در ابتدا (106.0) و دو سال پس از جراحی چاقی (106.7) بالاتر از میانگین و نسبتاً بدون تغییر بود. در حالی که یک خرده مقیاس عملکرد اجرایی NIHTB-CB به طور قابل توجهی در پیگیری بهبود یافت، چهار خرده آزمون دیگر ثابت ماندند. در مقابل، تاخیر در حافظه شرکت کنندگان پس از جراحی به طور قابل توجهی کاهش یافت.
در حالی که همه عوامل خطر متابولیک به طور قابل توجهی پس از جراحی بهبود یافتند، به جز فشار خون و کلسترول تام، هیچ بهبودی در هیچ یک از عوامل خطر متابولیک با بهبود شناخت مرتبط نبود. هیچ تغییری در عوارض دیابت با تغییرات نمره NIHTB-CB ارتباط معنی‌داری نداشت.
برایان کالاگان، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: «عوامل متابولیک، از جمله دیابت و چاقی، با زوال شناختی مرتبط هستند، اما هنوز باید درک بهتری از نحوه درمان این عوامل برای بهبود نتایج شناختی بیماران داشته باشیم.»
اگرچه این بزرگترین مطالعه برای ارزیابی تغییرات شناختی دو سال پس از جراحی چاقی است، یافته‌ها با نتایج مطالعه ارزیابی طولی جراحی چاقی (LABS) که نشان داد جراحی چاقی به طور کلی، اما نه به طور کلی، مانند عملکرد اجرایی بهبود یافته است، در تضاد است. و حافظه
ایوان رینولدز، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «این مطالعه عمدتاً شامل بیمارانی بود که بای پس معده دریافت کرده بودند، در حالی که مطالعه ما عمدتاً شامل افرادی بود که گاسترکتومی اسلیو را تکمیل کرده بودند».
محققان می گویند که تفاوت در جراحی ها ممکن است به تغییرات شناختی متفاوت بین آنها و مطالعه LABS کمک کرده باشد یا اینکه مزایای حافظه جراحی اسلیو معده بیشتر طول کشید تا آشکار شود. مطالعات مشاهده‌ای بزرگ برای ارائه بهترین شواهد برای اثربخشی جراحی چاقی بر عملکرد شناختی و همچنین برای وجود متغیرهای مخدوش‌کننده مورد نیاز است. علاوه بر این، مطالعات طولانی مدت تعیین می کند که آیا تغییرات شناختی پس از عمل خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش می دهد یا خیر.
رینولدز گفت: «از آنجایی که افراد مبتلا به چاقی نسبت به افرادی که فاقد آن هستند زوال شناختی سریع‌تری را تجربه می‌کنند، شناخت پایدار دو سال پس از جراحی چاقی را می‌توان نسبت به روندهای تاریخی موفقیت‌آمیز در نظر گرفت، اما مطالعات کنترل‌شده آینده برای آزمایش این مورد نیاز است.»
این مطالعه در منتشر شد مجله تغذیه، سلامت و پیری.
