تولد اخترژئولوژی مدرن
جین شومیکر که اغلب به عنوان بنیانگذار علوم سیاره ای مدرن شناخته می شود، کار خود را با مدرک لیسانس زمین شناسی از موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) آغاز کرد. ژن شروع به کار با USGS در فلات کلرادو کرد و رسوبات اورانیوم را در دهانه های آتشفشانی مطالعه کرد. در این زمان، جین تصمیم گرفت که می خواهد فضانورد شود و به ماه برود. و چه کسی بهتر از یک زمین شناس؟
زمین شناسان توانایی بالایی در تفسیر آنچه در اطراف خود می بینند و درک چگونگی شکل گیری و چگونگی رسیدن به آنجا دارند. چه چیزی می توانیم در ماه پیدا کنیم؟ آیا اگر آن را پیدا کنیم می‌دانیم؟ و همانطور که ناسا در حال ساخت برنامه ای برای بردن انسان به ماه بود، چگونه می توانیم غیر زمین شناسان را در تکنیک های میدانی زمین شناسی به خوبی آموزش دهیم تا بتوانیم بهترین نمونه های نماینده سطح ماه را برگردانیم؟ با این سؤالات جدید که در ذهنش موج می زد، جین مدرک کارشناسی ارشد خود را با تکمیل دکترای خود در پرینستون با مطالعه دهانه شهاب سنگ بارینگر در شمال آریزونا ادامه داد. او نقشه دهانه شهاب سنگ را با چنان جزئیاتی ترسیم کرد که نظریه دانیل بارینگر را تایید کرد که در واقع برخورد شهاب سنگ بوده و آنطور که بسیاری از زمین شناسان و محققان قبلی فکر می کردند انفجار بخار نیست.
با وجود تمام تلاش‌هایش، متأسفانه ژن به دلایل پزشکی از درخواست فضانورد منتفی شد. جین بدون دلسردی تصمیم گرفت از برنامه آپولو به طرق دیگری حمایت کند: او و تیم کوچکی از دانشمندان دیگر برنامه تحقیقاتی اخترژئولوژیک را در سال 1960 برای مطالعه سطوح دیگر اجرام سیاره ای تأسیس کردند. این برنامه دفتر علوم سیاره ای USGS و “بال نقشه برداری” ناسا و زمین شناسان در حال خدمت خواهد بود. حالا او باید روی یک سوال حتی دشوارتر تمرکز می کرد: چگونه فضانوردان را آموزش می دادیم تا با انجام مشاهدات و جمع آوری نمونه های مرتبط، منظره ماه را از طریق یک لنز زمین شناسی مشاهده کنند، در حالی که آنها به طور رسمی در این زمینه به عنوان زمین شناس آموزش ندیده بودند؟
یک جفت پینه دوز
جین بهترین مرد در مراسم عروسی هم اتاقی‌اش در دانشگاه بود – مکانی مناسب برای ملاقات شریک زندگی آینده‌اش (و خواهر هم اتاقی‌اش)، کارولین، برای اولین بار. آن دو موفق شدند و زمانی که جین در حال تکمیل دکترای خود در پرینستون بود با هم دوست شدند و سپس زمانی که جین 23 ساله بود، هر دو با هم ازدواج کردند. در ابتدا، کارولین روی تربیت 3 فرزند خود تمرکز کرد و پس از بزرگ شدن همه آنها، مسیر خود را در علوم سیاره ای با ژن آغاز کرد.
موضوع مشترک بسیاری از خاطرات اعضای Astrogeology این بود که ژن و کارولین جدایی ناپذیر هستند، چه در طول کار علمی، چه در قدردانی آنها از زیبایی طبیعت، یا ساختن یک زندگی مشترک.
همانطور که ایوو لوچیتا می گوید، «در نظر گرفتن یا بحث جداگانه کارولین و ژان کار آسانی نیست، زیرا آنها چنین واحد نزدیکی را تشکیل دادند، چه از منظر خانوادگی و چه از طریق عشق آنها به فلات کلرادو و سپس همکاری نزدیک آنها در زمینه سیارک ها. ستاره شناسی.
کن هرکنهوف، محقق USGS اخترژئولوژی، می‌گوید: «خیلی خوش شانس بودم که با Gene Shoemaker در کاوش و نقشه‌برداری ساختار ضربه‌ای Upheaval Dome در یوتا کار کنم و برخی از کلاس‌های او را در Caltech شرکت کنم. او مانند همسرش کارولین، معلم و مربی صبور بود. یکی از دوره هایی که آنها تدریس کردند، جستجوی سیارک ها و دنباله دارها با استفاده از دوربین 18 اینچی اشمیت در رصدخانه پالومار بود. خوشبختانه من و شریکم دو سیارک پیدا کردیم که نام همسرمان را بگذاریم!
خود کارولین در مقاله‌ای که در سال 1999 نوشت، درباره تیم قابل توجهی که او و ژن ساخته بودند، اظهار داشت: «بدون ژن، هرگز هیجان علم سیاره‌شناسی را نمی‌شناختم، و همچنین فرصت‌هایی را نداشتم که در این زمینه کار کنم. او اغلب می‌گفت بدون من، جست‌وجوی او برای سیارک‌ها و دنباله‌دارها، و سپس کار حفره‌ای در استرالیا، هرگز انجام نمی‌شد. ما با هم می توانستیم بیشتر از آنچه که هر یک از ما به تنهایی انجام دهد، انجام دهیم.”
هنوز با وظیفه آموزش فضانوردان آپولو در پارک منلو در حالی که خانواده ای را با همسرش تشکیل می داد، ایده ای به ذهنش خطور کرد. ژن از نزدیک با دهانه شهاب سنگ بارینگر و بسیاری از ویژگی های شگفت انگیز شمال آریزونا آشنا بود. چه زمین تمرینی عالی‌تر برای فضانوردان آپولو در میان دره‌ها، مخروط‌های خاکستری و دهانه برخوردی واقعی است؟ بنابراین در سال 1962 ژن کارولین و مرکز تازه تاسیس اخترژئولوژی را به فلگ استاف آریزونا منتقل کرد تا در میان درختان کاج و جریان های گدازه قرار گیرند. Flagstaff به زودی زمین بازی مناسبی را برای فضانوردان فراهم کرد تا در زمین‌های شبیه‌سازی شده قمری تمرین کنند، اما او و کارولین همچنین عاشق زندگی در نزدیکی مناظر طبیعی زیبای جنوب غربی بودند و از تماشای ستاره‌ها در زیر آسمان‌های تاریک و کاملاً باز مشخص Flagstaff لذت می‌بردند.
میراث تاریخی
سهم بزرگ ژن در زمین شناسی نجومی توسط کل جامعه سیاره ای احساس شد. او دهانه شهاب سنگ را با جزئیات کامل ترسیم کرد و برای دانیل بارینگر تایید کرد که این در واقع یک برخورد شهاب سنگ بوده و نه یک انفجار بخار. ژن به عنوان رهبر تیم علمی در مأموریت اکتشاف سطح ماه Clementine، کمپین عکاسی از قطب جنوبی ماه را رهبری کرد. در آن زمان این منطقه ناشناخته بود، و تا حدی هنوز مرموز باقی می ماند، یا تا زمانی که نمونه هایی از آرتمیس سوم بدست آوریم، باقی خواهد ماند. ژان همچنین از معدود افرادی بود که پیشنهاد کرد باله‌های آیو، یکی از قمرهای مشتری، از آتشفشان‌ها هستند. ما اکنون تصاویری از آتشفشان فعال در آیو داریم که تفسیرهای ژن را تایید می کند.
جین هنگام انجام کاری که دوست داشت، البته خیلی زود، در یک تصادف رانندگی در راه انجام تحقیقات میدانی در دهانه برخوردی در شمال استرالیا جان باخت. سهم بزرگ ژن در زمین شناسی نجومی مورد احترام کل جامعه سیاره ای است. به دلیل پیشرفت های قابل توجه در علم سیاره، ژن تنها فردی در تاریخ باقی می ماند که در ماه دفن شده است، زیرا خاکستر او توسط فضاپیمای Lunar Prospector در سال 1998 به سطح زمین آورده شد که در سال 1999 به ماه برخورد کرد.
ما در USGS Astrogeology یادآوری های مداوم پیشرفت پایدار ژن را که در محل کارمان پراکنده شده است، تحسین می کنیم. ما برای کار وارد ساختمان شومیکر می‌شویم، نقشه‌های زمین‌شناسی را در راهروهایمان که توسط ژن ترسیم شده است عبور می‌دهیم، و تصاویری از فضانوردان آموزش ژن را در لابی خود می‌بینیم.
